Sisler Bulvarı elinin arkasında güneş duruyorduaylardan kasımdı üşüyordukağacın biri bulvarda ölüyorduşehrin camları kaygısız gülüyorduher köşe başında öpüşüyorduk sisler bulvarı’na akşam çökmüştüomuzlarımıza çoktan çökmüştükesik birer kol gibi yalnızdıkdağlarda ateşler yanmıyordudeniz fenerleri sönmüştübirbirimizin gözlerini arıyorduk sisler bulvarı’nda seni kaybettimsokak lambaları öksürüyorduyukarıda bulutlar yürüyorduterkedilmiş bir çocuk gibiydimdokunsanız ağlayacaktımyenikapı’da bir tren vardı sisler bulvarı’nda öleceğimsol kasığımdan vuracaklarbulvar durağında düşeceğimgözlüklerim kırılacaklarsen rüyasını göreceksinçığlık çığlığa uyanacaksınsabah kapını çalacaklarelinden tutup getireceklerbeni görünce taş kesileceksinağlamayacaksın! ağlamayacaksın! sisler bulvarı’ndan geçtim sırılsıklamdııslak kaldırımlar parlıyordudurup dururken gözlerim dalıyordubir bardak şarabda kayboluyordumgece bekçilerine saati soruyordumevime gitmekten korkuyordumsisler boğazıma sarılmışlardı ……. ATTİLA İLHAN Hayatın akışı içeresinde bazı şeylere engel olamamak, olması gerekenleri kabul etmek, Sisler Bulvarında gezinirken ayağımızı nereye basacağımızı kestirememek… Gizemli şeylerin…